Πόλεμος και Ειρήνη (Μυθιστόρημα)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Πόλεμος και Ειρήνη)
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Πόλεμος και Ειρήνη (αποσαφήνιση).
| Πόλεμος και Ειρήνη, Λέων Τολστόι | |
|---|---|
 Αρχική σελίδα του πολέμος και ειρήνη, πρώτη έκδοση 1869 (ρωσικά) | |
| Συγγραφέας | Λέων Τολστόι |
| Είδος | Ιστορικό, ρομάντσο, μυθιστόρημα, φιλοσοφία. |
| Εκδότης | Russkiy vestin |
| Γλώσσα | Ρωσικά (με κάποια γαλλικά) |
| Πρώτη έκδοση | 1869 |
| Σελίδες | 4 τόμοι (σελίδες 1.225) |
| «Eh bien, mon prince, η Τζένοβα κι΄η Λούκαέχουν γίνει πιά κληρονομικά τιμάρια des apanages (προικώα), της οικογένειας Μπουονοπάρτε. Σας προειδοποιώ πως αν δεν μου πείτε πως θάχουμε πόλεμο, πως αν συνεχίσετε να ψευτομπαλώνετε όλες τις ατιμίες, όλες τις φρικαλεότητες αυτού του αντίχριστου (και πιστεύω ότι είναι αντίχριστος) δε θέλω να σας ξέρω, δεν είστε πιά φίλος μου, δεν είστε πια ο πιστός θεράπων μου, όπως λέτε. Καλημέρα σας λοιπόν, καλημέρα. Με αυτά τα λόγια υποδέχτηκε η πασίγνωστη Άννα Παύλοβνα Σέρερ, κυρία της τιμής και του στενού κύκλου της αυτοκράτειρας Μαρίας Φεοντόροβνας, τον πρίγκηπα Βασίλη, πρόσωπο με μεγάλη θέση στη αυλή, που έφτασε πρώτος στη βραδινή της δεξίωση.» Το πρώτο απόσπασμα από το Πόλεμος και Ειρήνη, Εκδόσεις Χ. Μιχαλακέας και Σία, Αθήνα 1957 |
Το Πόλεμος και Ειρήνη (ρωσ.: Вoйнá и мир, Βόινα Ι Μιρ) είναι ένα μυθιστόρημα από τον Ρώσο συγγραφέα Λέοντα Τολστόι, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1869. Έργο επικής διάστασης, θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που σκιαγραφεί με πολλές λεπτομέρειες τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εξαιτίας της γαλλικής εισβολής στη Ρωσίαπεριγράφοντας συνάμα και το αντίκτυπο της εποχής του Ναπολέοντα στην τσαρική κοινωνία, όπως φαίνεται μέσα από τα μάτια των πέντε ρωσικών αριστοκρατικών οικογενειών. Τμήματα της προηγούμενης έκδοσης του μυθιστορήματος, τότε γνωστό ως «Η χρονιά του 1805», δημοσιεύονταν σε συνέχειες στο ρωσικό περιοδικό: «Russkiy Vestink» μεταξύ 1865 και 1867. Το μυθιστόρημα εκδόθηκε για πρώτη φορά στο σύνολό του το 1869 και κατέλαβε την πρώτη θέση στον κατάλογο των πρώτων σε πωλήσεις βιβλίων.[1]
Πίνακας περιεχομένων
[Απόκρυψη]Η προετοιμασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η προετοιμασία για το έργο Πόλεμος και Ειρήνη αρχίζει με τα στρατιωτικά διηγήματα του Τολστόι και προπάντων με τους Κοζάκουςπου εμφανίστηκαν ύστερα από τα Διηγήματα της Σεβαστούπολης: «Σεβαστούπολη, Δεκέμβρης 1854», «Σεβαστούπολη, Μάης1855» και εξέδιδε μεσούντος του Κριμαϊκού πολέμου συμμετέχοντας ο ίδιος στις επιχειρήσεις με το βαθμό του λοχαγού. Το Πόλεμος και Ειρήνη ο συγγραφέας το δούλεψε από το 1863 ως το 1869. Αρχικά σκόπευε να γράψει ένα μυθιστόρημα γύρω από τουςΔεκεμβριστές[2] που η ρωσική κυβέρνηση τους επέτρεψε το 1856 να επιστρέψουν από την εξορία. Για να το γράψει όμως έπρεπε να γυρίσει πίσω χρονικά, στην εποχή που εκδηλώθηκε η στάση των Δεκεμβριστών (1825). Και ν΄αποδώσει καλύτερα την ψυχολογία των κεντρικών ηρώων, έπρεπε ακόμα να φτάσει στον Πατριωτικό πόλεμο του 1812 κατά του Ναπολέοντα. Στη διάρκεια όμως της συγγραφικής πορείας του αναγκάστηκε ν΄αλλάξει τη σύλληψη του έργου του: κυριάρχησε πάνω του περισσότερο το ενδιαφέρον για την εποχή του 1812 και τη δράση των λαϊκών μαζών και λιγότερο για τους στασιαστές του Δεκέμβρη 1825. Έτσι άρχισε το Πόλεμος και Ειρήνη, που υποδιαιρείται σε τέσσερα βιβλία ή τόμους, το καθένα με επιμέρους τμήματα που περιέχουν πολλά κεφάλαια. Τα πρόσωπα που δρουν αριθμούνται σ΄εκατοντάδες. Κανένα από αυτά δεν επαναλαμβάνεται πιο κάτω, στη εσωτερική ή εξωτερική περιγραφή ενός άλλου καινούργιου προσώπου. Μεγάλα τμήματα του έργου, ειδικά στα τελευταία κεφάλαια, είναι φιλοσοφική συζήτηση και όχι αφήγηση.
Βιβλίο/πρώτος τόμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το περιεχόμενο του πρώτου βιβλίου του έργου είναι συγκεντρωμένο γύρω από τα γεγονότα που συνδέονται με τον πόλεμο του 1805. Το πολεμικό θέμα παρουσιάζεται με τις συζητήσεις των αυλικών. Κανένας του δεν μιλάει για την επιδρομή του Ναπολέοντα· όμως, και μόνο το άκουσμα του ονόματός του κάνει τον τσάρο και τους κυριότερους εκπροσώπους της ρωσικής αριστοκρατίας να τρέμουν, με μόνη τη σκέψη πως απειλείται η απολυταρχική τους εξουσία και το καθεστώς της δουλοπαροικίας. Είναι ένας σημαντικός λόγος που η τσαρική κυβέρνηση αρχίζει τον πόλεμο κατά του Ναπολέοντα, στέλνοντας ρωσικά στρατεύματα στο εξωτερικό. Η εκστρατεία του 1805 τελειώνει για τη Ρωσία με ολοκληρωτική αποτυχία εξαιτίας της προδοσίας της συμμάχου Αυστρίας και της ανικανότητας τουΑλεξάνδρου Α΄ που ανέλαβε να κατευθύνει τον πόλεμο παραμερίζοντας τον Κουτούζωφ. Το πρώτο βιβλίο του έργου κλείνει με τη σκηνή της διάλυσης του ρωσικού στρατού στο πεδίο της Μάχης του Άουστερλιτς. Οι σκέψεις για μια ειρηνική γαλήνια ζωή που έρχονται στο μυαλό του τραυματισμένου Αντρέϊ Μπολόνσκη στο πεδίο της Μάχης του Άουστερλιτς, αποτελούν το συνδετικό νήμα του πρώτου βιβλίου με το δεύτερο.
Βιβλίο/δεύτερος τόμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το δεύτερο βιβλίο τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στους πολέμους του 1805 και του 1812. Στο πρώτο βιβλίο, οι σκηνές της ειρηνικής ζωής συνδέονται πολύ με τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα της πρωτεύουσας. Στο δεύτερο όμως βιβλίο τα στρώματα αυτά μπαίνουν σε δεύτερο πλάνο. Την πρώτη θέση παίρνουν τώρα ο Πιέρ Μπεζούχωφ κι ΄ο Αντρέϊ Μπολόσνσκη, μαζί με τις οικογένειες των Ροστώφ και των Μπολόνσκη. Ο συγγραφέας μας δίνει εδώ εμβόλιμα μια εξαιρετική απεικόνιση της Ρωσίας που δοκιμάζεται και ταυτόχρονα μας δίνει μεγαλειώδεις περιγραφές της ρωσικής φύσης.
Βιβλίο/τρίτος και τέταρτος τόμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο τρίτο και το τέταρτο βιβλίο του Πόλεμος και Ειρήνη επικρατεί πέρα ως πέρα το ηρωϊκό στοιχείο, το επικό. Η εικόνα της μάχης τουΜποροντίνο τόσο έντονα ζωγραφιμένη στο τρίτο βιβλίο, αποτελεί, από κάθε πλευρά, το κέντρο ολόκληρου του έργου. Στη μάχη αυτή μπαίνει σε δράση ολόκληρο το δυναμικό του ρωσικού λαού για να αποκαλυφθεί η ουσία του βαθύτερου είναι του- η φιλοπατρία.
Επίλογος σε δύο μέρη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πρώτο μέρος του επιλόγου αρχίζει με το γάμο του Πιέρ (Pierre) και της Νατάσας το 1813. Είναι το τελευταίο χαρμόσυνο γεγονός για την οικογένεια Ροστώφ, η οποία διέρχεται μια μεταβατική φάση. Ο Ροστώφ πεθαίνει λίγο μετά, αφήνοντας το μεγαλύτερο γιο του Νικολάι να αναλάβει τη διατήρησης της οικογένειας στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, αλλά ενόψει ενός καλού γάμου.
Το δεύτερο μέρος του επιλόγου (σελίδες 46) περιέχει κριτική του Τολστόι που θέτει έξι ερωτήματα και εξηγεί σχετικά τα διάφορα ιστορικά γεγονότα:
- Τι είναι το Πόλεμος και Ειρήνη
- Ποιο είναι το αντικείμενο της ιστορίας
- Ο ιδιαίτερος χρακτήρας κάθε ιστορικής εποχής
- Η ασυμφωνία για τα ιστορικά γεγονότα που υπάρχουν ανάμεσα στη δική του περιγραφή και τους ιστορικούς.
- Γιατί πολεμάει ο άνθρωπος.
- Ο μηδαμινός ρόλος που παίζουν- κατά την αντίληψή του (sic)- αυτοί που αποκαλούνται μεγάλοι άνδρες στην εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων.
Ο πιο ισχυρός, ο πιο αδιάρρρηκτος, ο πιο αβάσταχτος κι΄ο πιο σταθερός δεσμός που μας συνδέει με τους συνανθρώπους μας είναι αυτό που ονομάζουμε «εξουσία». Η εξουσία, με το βαθύτερο νόημα, δεν είναι παρά έκφραση της πιο μεγάλης εξάρτησης του ενός απέναντι στους άλλους. Είναι πολύ δύσκολο να καθορίσει κανείς τα όρια της περιοχής μεταξύ ελευθερίας και αναγκαιότητας κι ο καθορισμός αυτού του ορόσημου αποτελεί το θεμελιώδες πρόβλημα της ψυχολογίας.— Λέων Τολστόι.
Ο ρεαλισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πόλεμος και Ειρήνη αποτελεί το επιστέγασμα μιας ολόκληρης περιόδου ιδεολογικής και λογοτεχνικής εξέλιξης του Τολστόι. Ένα από τα κυριότερα σημεία του τολστοϊκού ρεαλισμού στην περίοδο αυτή είναι ότι ο ψυχικός κόσμος του κυριώτερου ήρωα κάθε έργου που αποκαλύπτεται με το μέσο του συσχετισμού του προς το ψυχικό κόσμο του λαού και με ξεκάθαρη σαφήνεια της θέσης του ήρωα πάνω στα ιστορικά και κοινωνικά προβλήματα της Ρωσίας.[4]
Εικονογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
_by_Fedor_Alekseev.jpg)
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Newsweek's Top 100 Books: The Meta-List "Newsweek's Top 100 Books"
- ↑ Πόλεμος και Ειρήνη, σ. 701 τόμ. Β΄, εκδ. Χ. Μιχαλακέας και Σια, Αθήνα 1957
- ↑ Λέων Τολστόι, Πόλεμος και Ειρήνη, σ.768, τόμ Β'- Επίλογος
- ↑ Κριτική ανάλυση από την Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, σ. 492, 1956
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κριτική ανάλυση και τοποθέτηση του έργου «Πόλεμος και Ειρήνη», Από την Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ σελίδες 489-519, 1956
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Troyat, Henri: «Πόλεμος και Ειρήνη: Η ιστορία ενός έργου», Ιστορία εικονογραφημένη, τεύχος 179 (Μάιος 1983), σελ. 94
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- War and Peace, Πλήρες κείμενο στα αγγλικά συνοδευόμενο με ήχο.
- Η κινηματογραφική ταινία (1956) στο IMDb
- Σκηνοθεσία Sergey Bonrchuk (1967) στο IMDb
- Η ταινία του 2007
- Ταινία στα ρωσικά
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου